|
Pamiętnik majora Thompsona (franc. Les carnets du major Thompson) – francuski film komediowy z 1955 roku w reżyserii Prestona Sturgesa, zrealizowany na podstawie powieści Pierre’a Daninosa zatytułowanej Notatnik majora W. Marmaduke’a Thompsona. Dubbing do niego zlecony został przez Centralę Dystrybucji Filmów na potrzeby dystrybucji kinowej i był wyświetlany w polskich kinach w 1957 roku.
Fabuła[]
Major Thompson jest byłym oficerem angielskim z armii stacjonującej w Indiach. Przed kilku laty ożenił się z Francuską Martine, z którą ma syna Marca. Wychowanie syna uzależnione jest od humoru rodziców. Ojciec wychowuje go na Anglika, matka – na Francuza. Widząc nawyki swego męża i wysłuchując jego dowcipnych uwag, Martine radzi mu, żeby udał się do wydawcy Fusillarda, który może będzie zachwycony jego notatkami. Notatki rzeczywiście podobają się wydawcy. Zaczyna się praca majora, który dyktuje je uroczej i niebawem po uszy zakochanej w nim maszynistce, Sylvette. Major dyktuje jej epizod o zachowaniu Francuzów w pociągu. Wróciwszy do siebie, zastaje nową burzę w postaci nauczycielki Ffyth, którą sprowadził z Indii dla syna. Nauczycielka ta, o wychowaniu wojskowym, jest solą w oku Martine. Następnego dnia major dyktuje swe uwagi o Francuzach przy kierownicy, przy czym poznajemy bardzo zabawnych panów Charneleta i Taupina. W swym domu major zastaje żonę wściekłą i żądającą natychmiastowego zwolnienia panny Ffyth. Major przeciwstawia się temu, uważając, że nie wypada zrywać kontaktów. Martine wyprowadza się czasowo do swojej siostry, a majorowi podają befsztyk przyrządzony według zaleceń panny Ffyth, co go z kolei wyprowadza z równowagi. Następnego dnia major dyktuje swe uwagi o administracji francuskiej, ale wróciwszy do domu, nie zastaje już ani kucharki, ani dziewczyny. Martine całkowicie poddała się woli miss Ffyth. Następnie major dyktuje d.c. swych pamiętników Kobieta widziana przez Anglika i Francuza oraz Jak Francuzi chorują na wątrobę. Po powrocie do domu zastaje sytuację całkowicie odwróconą. Panna Ffyth odziedziczyła spory majątek i wymówiła. Nic nie stoi na przeszkodzie pogodzenia się małżeństwa. W ostatniej scenie Martine komunikuje majorowi, że być może ich syn dostanie nowego braciszka
Źródło opisu: Filmowy Serwis Prasowy
Opinie o dubbingu[]
Polska wersja filmu spotkała się z krytycznym przyjęciem ze strony recenzentów. W 45. numerze „Filmu”, datowanym na 3 listopada 1957 roku, redaktor Czesław Michalski krytykuje decyzję o zakupieniu przez Centralę Wynajmu Filmów Pamiętnika majora Thompsona. Stwierdza, że niemożliwe było zrealizowanie do niego wersji z napisami, ponieważ posiada ogromną ilość dialogów, zaś po zdubbingowaniu go znika jedna z charakterystycznych cech oryginału, w którym Anglik Jack Buchanan mówi po francuski, co tworzy komiczny efekt, zaś w polskiej wersji Thompson mówi nienaganną polszczyzną. Michalski zarzucił również Władysławowi Krasnowieckiemu, że „wyjątkowo wprost był głosem »poza« osobą swego angielskiego kolegi z ekranu. Po prostu nie trafiał, ponieważ dysponuje zupełnie innymi warunkami niż Buchanan”. Podobnie krytyczna opinia zamieszczona została w 45. numerze „Filmu”, datowanym za 10 listopada 1957 roku.
Ekipa[]
| Twórca | Funkcja |
|---|---|
| Studio Opracowań Filmów w Warszawie | Realizacja nagrań |
| Jerzy Twardowski | Reżyseria |
Obsada[]
| Głos w dubbingu | Rola | Aktor w wersji oryginalnej | Próbka |
|---|---|---|---|
| Władysław Krasnowiecki | Major Thompson | Jack Buchanan | |
| Danuta Szaflarska | Martine Thompson | Martine Carol | |
| Andrzej Bogucki | Wydawca | Andre Luguet | |
| Henryk Szletyński | Pan Taupin | Noël-Noël | |
| Zofia Tymowska | Panna Ffyth | Catherine Vail |
|
|
Lista aktorów i realizatorów polskiej wersji została opracowana na podstawie archiwalnych informacji prasowych odszukanych, zgromadzonych i zarchiwizowanych przez Zbigniewa Dolnego, autora Historii polskiego dubbingu. |
Linki zewnętrzne[]
- Pamiętnik majora Thompsona w bazie Filmwebu
- Pamiętnik majora Thompsona w Internet Movie Database (IMDb)