Stellan Skarsgård

Stellan John Skarsgård (ur. 13 czerwca 1951 roku w Göteborgu) – szwedzki aktor.

Życiorys[]

Zadebiutował w wieku siedemnastu lat w serialu dla młodzieży Bombi Bitt och jag (Bombi Bitt i ja, 1968). Tytułowa rola Bombi Bitta przyniosła mu dużą popularność wśród masowej widowni. Przez całe lata 70. i 80. występował w szwedzkich produkcjach teatralnych i filmowych, m.in. u Allana Edwalla, Bo Widerberga i Carla-Gustava Nykvista. Międzynarodowy rozgłos zyskał dzięki rolom w Den enfaldige mördaren (Prostoduszny morderca, 1982), za którą otrzymał główną nagrodę aktorską na Festiwalu Filmowym w Berlinie, oraz w nominowanym do Oscara Oxen (Wół, 1991) Svena Nykvista. Ponadto do jego osiągnięć z tego okresu zalicza się rolę Raoula Wallenberga z obrazu God afton, herr Wallenberg (Dobry wieczór, panie Wallenberg, 1990).

Pod koniec lat 80. rozpoczął pracę w Stanach Zjednoczonych. Pojawił się w niewielkich rolach inżyniera w Nieznośnej lekkości bytu (1988) Philipa Kaufmana i rosyjskiego wojskowego Tupolewa w Polowaniu na Czerwony Październik (1990) Johna McTiernana.

Na szybkim rozwoju jego kariery w dużym stopniu zaważyło spotkanie z Larsem von Trierem. Wystąpił w pięciu jego filmach. W Przełamując fale (1996) zagrał toksycznego, sparaliżowanego męża głównej bohaterki, kreowanej przez Emily Watson. Ponadto pojawił się w epizodach w Królestwo II (1996), Tańcząc w ciemnościach (2000), Dogville (2002) i Melancholii (2011).

Koniec lat 90. i początek XXI wieku zaowocowały interesującymi rolami w ambitnych obrazach amerykańskich, takich jak Buntownik z wyboru (1997) Gusa van Santa (profesor matematyki), Amistad (1997) Stevena Spielberga (idealistyczny abolicjonista), Time Code (2000) Mike’a Figgisa (spec od reklamy z problemem alkoholowym), czy Duchy Goi (2006) Miloša Formana (Francisco Goya). Skarsgård nie stroni również od produkcji czysto komercyjnych. Pojawił się u boku Roberta De Niro i Jeana Reno w Roninie (1998) Johna Frankenheimera, a także w horrorach Renny'ego Harlina: Piekielna głębia (1999) i Egzorcysta: Początek (2004). W 2006 dołączył do obsady popularnej serii Piraci z Karaibów. Dotychczas w roli awanturnika-ojca Willa Turnera wystąpił w dwu częściach: Skrzyni umarlaka (2006) i Na krańcu świata (2007). Ma za sobą także przygodę z musicalem. W Mamma Mia! (2008) Phyllidy Lloyd, gdzie zagrał obok Meryl Streep, Pierce’a Brosnana i Colina Firtha, zaśpiewał piosenki Our Last Summer i Take a Chance on Me z repertuaru ABBY.

Mimo intensywnej pracy w Stanach Zjednoczonych, nie zrezygnował z udziału w produkcjach rodzimych. Wystąpił w głównej roli w Bezsenności (1997) Erika Skojldbjaerga, której amerykański remake kilka lat później nakręcił Christopher Nolan. Za rolę alkoholika Tomasa z Aberdeen (2000) Hansa Petera Mollanda dostał nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej. W następnym roku otrzymał to samo wyróżnienie, tym razem za rolę Wilhelma Furtwänglera, słynnego niemieckiego kompozytora, decydującego się na pozostanie w hitlerowskich Niemczech, w obrazie Istvána Szabó Sztuka wyboru (2001).

W 2011 roku zagrał w teledysku Lykke Li do piosenki „Sandess is a blessing”.
Źródło opisu: Wikipedia (treść udostępniona na licencji Creative Commons. Zobacz autorów artykułu).